ဘိုးေတာ္ သီေပါရွင္ဘုရင္၏ ေျမးေတာ္

ႀကီးေတာ္ႀကီးတုတု။

ႀကီးေတာ္ႀကီးတုတုသည္ ဘိုးေတာ္ သီေပါရွင္ဘုရင္ႏွင့္ ဘြားေတာ္ စုဖုရားလတ္တို႔၏ ေျမးဦးျဖစ္သည္။ ပဌမသမီးေတာ္ (ထိပ္စုျမတ္ဖုရားႀကီး)ႏွင့္ အိႏၵိယႏိုင္ငံသား နန္းေတာ္
တံခါးေစာင့္ ရွ၇ိမန္ဂိုပါေဘာရိုဆာ၀န္ (Shrimant Gopal Bhaurao Servant) တို႔၏ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးျဖစ္ၿပီး  ၁၉၀၇ ခုႏွစ္တြင္ ဖြားျမင္ပါသည္။


အဖိုး(သီေပါရွင္ဘုရင္)ႏွင့္အဖြား(စုဖုရားလတ္)တို႔၏အခ်စ္ဆံုးႏွင့္ အလိုလိုက္ခံထားရေသာ နန္းေတာ္ ရွိေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္ မိသားစု အားလံုး၏ အေရးေပးျခင္း ေျမွာက္စားျခင္း ခံရသည့္  အသည္းေၾကာ္မေလးျဖစ္၏။ 
ႀကီးေတာ္ ႀကီးတုတုသည္ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳစဥ္အခါက အေပ်ာ္ ရႊင္ရဆံုး စိတ္ခ်မ္းသာရဆံုး အခ်ိန္မ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရေလသည္။

၁၉၁၆-ခုႏွစ္ ဘိုးေတာ္သီေပါဘုရင္ နတ္ရြာစံေသာ အခ်ိန္တြင္  ႀကီးေတာ္ႀကီး တုတုမွာ ကိုးႏွစ္သမီး အရြယ္ သာရွိေသး၍ သူ႔ဘ၀ အလွည့္အေျပာင္း ျဖစ္လာေတာ့မည္ကို သူမကိုယ္တိုင္ ရိပ္မိျခင္းငွာ မစြမ္းသာပါေခ်။

၁၉၁၉- ခုႏွစ္ ဘြားေတာ္စုဖုရားလတ္ သည္  ရတနာဂီရိမွ ျမန္မာျပည္သို႔ အၿပီးတိုင္ျပန္လာေသာအခ်ိန္တြင္ ႀကီးေတာ္ႀကီးတုတုမွာ (၁၂) ႏွစ္သမီး အရြယ္္ျဖစ္၏။

ေဒၚတုတုသည္ မိခင္ ထိပ္စုျမတ္ဖုရားႀကီးႏွင့္ အတူ ျမန္မာျပည္တြင္ ပဌမဦးဆံုးအႀကိမ္ အ ေျခခ်ေနထိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ၾကာၾကာမွ မေနလိုက္ရပဲ မိခင္ႀကီး ရတနာ
ဂီရိသို႔ ျပန္လိုေသာေၾကာင့္ ခ်စ္လွစြာေသာ အဖြားကို ထားခဲ့ရၿပီး မိခင္ႏွင့္ အတူျပန္လိုက္သြားရေလသည္။

ယင္းေနာက္(၂၈)ႏွစ္အၾကာ အိႏိၵယႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး(၁၉၄၇)ရၿပီးတြင္ ဖခင္ျဖစ္သူေသဆံုး သြား၍ မိခင္ႀကီးႏွင့္အတူ အသက္(၄၀) အရြယ္တြင္ ဒုတိယ အႀကိမ္ ျမန္မာျပည္သို႔ျပန္လည္ေရာက္လာ ရျပန္ပါ သည္။

အားကိုးရာမရွိ၊ ခိုကိုးရာမဲ့ ျဖစ္လာေသာ ႀကီးေတာ္ႀကီး တုတုတို႔ သားအမိသည္ ေဆြမ်ိဳးမ်ား၏အထင္ေသးျခင္း၊ ဂရုမစိုက္ျခင္း ယခင္ကကဲ့သို႕ေႏြးေထြးစြာ ေျပာဆို ဆက္ဆံခံရျခင္းမရွိ ၾကသျဖင့္ စိတ္မေကာင္းျခင္းႀကီးစြာႏွင့္ ရတနာဂီရိသို႔အၿပီးတိုင္ ျပန္သြားၾကေလေတာ့၏။

မိခင္ႀကီး ေသဆံုး သြားေသာအခါ က်န္ရစ္ေသာ ရုပ္ကလာပ္ကို ဘိုးေတာ္သီေပါဘုရင္၏ အုတ္ဂူေဘးတြင္ ဂူသြင္းထားလိုက္ ေလသည္။

ႀကီးေတာ္ႀကီးတုတုသည္ မိခင္လည္းဆံုးပါးသြားၿပီးေနာက္ အားကိုးအားထားစရာ ေဆြမ်ိဳး လည္းမရွိေတာ့ေခ်။  ေငြေၾကးမျပည့္စံုသည့္အျပင္ ပညာတတ္ သူတစ္ဦး မဟုတ္ရကား တစ္ေယာက္တည္း အထီ္းက်န္ဘ၀ျဖင့္ သတင္းစာ၊ ပန္းႏွင့္ သစ္သီးမ်ား ေရာင္းျခင္းျဖင့္ အသက္ ေမြးျမဴ ခဲ့ရပါသည္။

မရထီ(Marathi)စ ကားေျပာတတ္သျဖင့္ တရပ္ထဲေန အပ္ခ်ဳပ္သမားႏွင့္ လက္ထပ္ၿပီး သားသမီး (၅-၆)ေယာက္ ေမြးဖြားခဲ့ေလသည္။ အားလံုးမွာ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္ မ်ားျဖစ္သြားၾကေလသည္။

၁၉၉၃-ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာအစိုးရ၏ ခြင္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ေျမးေတာ္မ်ားျဖစ္သည့္
၁။ ထိပ္စုဖုရားႀကီး(သက္ရွိထင္ရွား၊ ရန္ကုန္တြင္ သမီး ေဒ၀ီခင္ႏွင့္ အတူေန)
၂။ေတာ္ဘုရား(ေမၿမိဳ့တြင္သက္ရွိထင္ရွားရွိ)
၃။ေတာ္ဘုရားငယ္(ေမာ္လၿမိဳင္ ဖားေအာက္တြင္ ရဟန္း၀တ္ျဖင့္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသည္။)
၄။ေတာ္ဘုရားကေလး(ခ) ဦးေအာင္ေဇ (ကြယ္လြန္၊ ေဒၚေဒ၀ီသန္ဇင္၏ဖခင္)
၅။ထိပ္စုဖုရားေထြး(ကြယ္လြန္)
၆။မဟာစႏၵကုမာရ(ခ)ဦးစိုး၀င္း (ေတာ္ဘုရားႀကီး၏ သား၊ ငယ္နာမည္မွာခ်န္ဒရာ)
၇။ေတာ္ဘုရားျမတ္ႀကီး(ေတာ္ဘုရား၏သား)
အစရွိေသာ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္မ်ားသည္ ရတနာဂီ၇ိသို႔ သရဏဂံုတင္ သြားေရာက္ၾကရ ပါသည္။

စံအိမ္ေတာ္မွအျပန္ ဆင္းရဲသား ရပ္ကြက္ထဲမွ တုတုဆီကို ေမေမ(ထိပ္စုဖုရားႀကီး)တို႔ သြားၾက ပါသည္။ အသက္ (၉၀)နီးပါး ဆင္းရဲ ႏြမ္းပါးေနေသာ အဘြားႀကီး တစ္ေယာက္ကို ေမေမ ေတြ႔လိုက္ပါသည္။ ေတြ႕လ်င္ေတြ႕ခ်င္း  ေမေမသည္ အမေတာ္တုတုျဖစ္ေၾကာင္း ခ်က္ျခင္း သိလိုက္ရပါသည္။ေဒၚ တုတုကိုျမင္ေတြ႕လိုက္ေသာ အခ်ိန္တြင္  ေမေမသည္ ကိုယ္ကိုယ္ကို ျပန္လည္ ေတြ႕ျမင္ရသကဲ့သို႕ ခံစားမိေၾကာင္း ျပန္လည္ ေျပာျပသျဖင့္ သိခဲ့ရပါသည္ ။ ေမေမနွင့္ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္တို႕အားလံုးသည္  ဖိနပ္မပါ ပညာမတတ္ ျမန္မာစကား ေကာင္းေကာင္း့ မေျပာႏိုင္ေတာ့ေသာ ဘုရင့္ေသြးသားျဖစ္သည့္  စံအိမ္ေတာ္မွာေမြးခဲ့သည့္  အမေတာ္ဖုရား တုတုကို စကားပင္ မေျပာႏိုင္ၾကပဲ သနားၿပီး မ်က္ရည္မ်ားျဖိဳင္ျဖိဳင္က်ကာ ရင္နင့္ေအာင္ခံစားခဲ့ ၾကေၾကာင္း မိခင္ျဖစ္သူမွ  ျပန္ေျပာသျဖင့္ သိခဲ့ရပါသည္။

ႀကီးေတာ္ႀကီးတုတု ၂၀၀၁-ခုႏွစ္တြင္ ေသဆံုးသြားေၾကာင္းၾကား သိၾကရပါသည္ ။ေသဆံုးခါနီး မွာ စံအိမ္ေတာ္မွာေမြး စံအိမ္ေတာ္မွာႀကီးျပင္းခဲ့ရသူ ျဖစ္သည့္အတြက္  စံအိမ္ေတာ္မွာ တစ္ညတာ အိပ္စက္ခြင့္ကို သူေနာက္ဆံုး ဆႏၵ အျဖစ္ သက္ဆိုင္ရာကို ခြင့္ေတာင္းပါ
သည္။ အိပ္ခြင့္မရခဲ့ပါ။ ထိုေၾကာင့္  ႀကီးေတာ္ႀကီးဟာ စိတ္မခ်မ္းမသာနဲ႔ ေသဆံုးသြားခဲ့ရပါသည္။

(စာေရးသူသည္ စတုတၳသမီးေတာ္၏ ေျမးျဖစ္၍ၾကီးေတာ္တုတုသည္ စာေရးသူ၏  ႀကီးေတာ္ ေတာ္စပ္ပါသည္။)

သမိုင္းေၾကာင္းကို မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို သိေစလိုေသာေၾကာင့္ေမတၱာ ေစတနာႏွင့္ ေရးသားျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ေဆြမ်ိဳးဆိုသည္မွာ မေခၚခ်င္လွ်င္သာ ရမည္ျဖစ္ပါသည္။  မေတာ္ခ်င္၍ ရမည္မထင္ပါ။

ဤစာဖတ္ကို ေမတၱာေရွ႕ထားကိုယ္ခ်င္းစာတရားထား၍ ဖတ္ေစခ်င္ပါသည္။ ႀကီးေတာ္ႀကီးတုတုဘ၀မွာ ကံအက်ိဳးေပးမေကာင္း၍ ငယ္ရြယ္စဥ္မွာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနခ့ဲံရေသာ္လည္းဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားစြာႏွင့္ ေနထိုင္ခဲ့ ရၿပီး ဘ၀ဇတ္သိမ္း မလွခဲ့သူျဖစ္ပါသည္။

လူတစ္ေယာက္၏ သူ႕ကံၾကမၼာသည္ ဆန္းၾကယ္လွပါေပသည္။ အေျခအေန အခ်ိန္အခါ ကိုၾကည့္ၿပီး နားလည္ ခြင့္လႊတ္စိတ္ ေမြးေစလိုပါသည္ ။ ေဒၚတုတု ပ်ိဳရြယ္စဥ္ကာလမ်ားတြင္ ရြယ္တူ ျမန္မာ အမ်ိဳးသားက အနီးအနားမရွိ၊ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ဒီကုလားနဲ႔ေတြ႕ ဒီကုလားန႔ဲစကားေျပာၿပီး သဘာ၀အေလွ်ာက္ ခ်စ္ႀကိဳက္ သြားၾကတာျဖစ္ပါသည္။

ကိုယ့္အမ်ိဳး အေၾကာင္း မေကာင္း ေျပာလွ်င္ ႀကိဳက္မည့္သူ  တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် ရွိမည္မထင္ပါ။ မႀကိဳက္ေသာ္လည္း မေကာင္းေျပာလာေသာ Comment မ်ားကိုလည္းျပန္လည္ ေျဖရွင္းမည္မဟုတ္ပါ။ ကိုယ္ေရးလိုက္ေသာ စာေၾကာင့္ အမ်ားသူငါ အကုသိုလ္ မျဖစ္ေစလိုပါ။

ေစတနာ ေမတၱာျဖင့္ ေဒ၀ီခင္။
(၂၅-၉-၁၃)